Nasze teksty

Ona widziała, gdy późną nocą wracałeś do domu nietrzeźwy.
Ona widziała, gdy nerwowo przeszukiwałeś kuchnię z nadzieją na znalezienie butelki alkoholu.
Stała wtedy w kącie i płakała.
Nie zwracałeś na nią uwagi. Ona była dla ciebie duchem.
Ona widziała, gdy sprowadzałeś do domu kobiety.
Zamykała się w łazience i okaleczała.
Nie przejmowałeś się, gdy widziałeś jej poranione nadgarstki.
Ona słyszała, gdy obrażałeś ją pod nosem.
Ona słyszała, gdy mówiłeś niestosowne kłamstwa na jej temat.
Czuła się niechciana.
Ona odczuwała ból, kiedy podnosiłeś na nią rękę.
Ona odczuwała ból, kiedy myślała o tym, że jest przypadkiem.
Ty też tak uważałeś.
Nie chciałeś jej, nigdy. Razem z żoną nie planowaliście mieć dzieci.
Udawałeś szczęśliwego, bo twoja żona taka była.
Ale kiedy niespodziewanie zachorowała, a niedługo potem zmarła, stałeś się chłodny, zacząłeś pić.
Wierzyłeś, że to przez swoje dziecko, straciłeś ukochaną. Obwiniałeś ją, swoją córkę.
Ona poczuła się wolna, kiedy podczas jednej z awantur, które były codziennością, przybył na pomoc sąsiad z mieszkania obok i zagroził telefonem do odpowiednich służb.
Zrobił to. Zadzwonił.
Odchyliłeś delikatnie firankę i patrzyłeś jak samochód rusza z parkingu przed blokiem.
Ona odjechała. Rozpoczęła nowe, lepsze życie. A ty poczułeś w sercu pustkę. Poczułeś się tak, jakby ona zabrała ze sobą całą twoją duszę.
Twoja córka.
Jesteś idiotą.